《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第62章 蝴蝶
低頭觀井，抬頭看<i></i>
陳<i></i>安沒<i></i>想<i></i><i></i>趟江湖<i></i>走，<i></i>走<i></i>半<i></i>，<i></i><i></i>尋找<i></i>座觀道觀<i></i>路途，太<i></i>遙遠，<i></i><i></i>陳<i></i>安憑借背<i></i>“長氣”帶<i></i><i></i>指示，<i></i><i></i>座雄偉城池<i></i><i></i>兜兜轉轉，原<i></i>打圈，耗費<i></i>足足<i></i><i></i>月<i></i><i></i>，<i></i>未<i></i>找<i></i><i></i>謂<i></i>觀道觀，<i></i><i></i>座南苑<i></i>京城<i></i><i></i>，陳<i></i>安問遍<i></i>販夫走卒、江湖武<i></i>、鏢局頭領、衙門官吏<i></i><i></i>，<i></i><i></i>曾聽<i></i><i></i><i></i>什麼道觀，陳<i></i>安翻閱<i></i><i></i><i></i>史籍、縣誌<i></i>私<i></i>筆劄，仍<i></i>沒<i></i>任何<i></i>索，唯<i></i><i></i>收獲，<i></i>概<i></i><i></i>陳<i></i>安已<i></i><i></i><i></i>流利<i></i><i></i><i></i>口南苑<i></i>官話<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i>暮秋走<i></i><i></i>鵝毛<i></i>雪，走<i></i><i></i>淅瀝瀝<i></i>春雨，<i></i>直<i></i><i></i>立夏<i></i><i></i><i></i>，陳<i></i>安<i></i><i></i>確<i></i>，觀道觀<i></i>入口<i></i><i></i><i></i>座京城，<i></i>始終<i></i><i></i><i></i>門<i></i>入。
哪怕<i></i>誌堅<i></i><i></i>陳<i></i>安，<i></i><i></i>始<i></i><i></i><i></i>搖<i></i>煩躁。
<i></i><i></i>期<i></i>，陳<i></i>安<i></i><i></i>古怪見聞，見<i></i><i></i><i></i>夜<i></i><i></i>襲飄蕩懸浮<i></i>青色衣裙，<i></i><i></i>佳<i></i>翩翩<i></i>舞，<i></i>袖<i></i>流<i></i>。
<i></i>此無意<i></i>看破<i></i><i></i>道障眼<i></i>，見識<i></i>骸骨<i></i>撐拄<i></i><i></i>段<i></i>城城牆，每<i></i>塊青磚<i></i><i></i>刻<i></i><i></i>佛<i></i><i></i>文。
<i></i>遇<i></i><i></i><i></i>寶瓶洲<i></i>易見<i></i><i></i>僧侶，佛<i></i><i></i>南苑<i></i>風靡朝野，<i></i><i></i>寺廟林立，陳<i></i>安知道<i></i>僧<i></i>諸<i></i>袈裟<i></i>講究，<i></i>及誦<i></i>僧、講<i></i>僧、傳<i></i>僧<i></i>護<i></i>僧<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>次離<i></i>京城，<i></i><i></i>透透氣，<i></i><i></i>遠遠跟隨<i></i>撥身負朝廷密令<i></i>僧<i></i>，<i></i><i></i><i></i>座廝殺慘烈<i></i>戰場，陳<i></i>安<i></i>眼目睹百餘位誦<i></i>僧端坐<i></i>蓮花蒲團<i></i><i></i>，<i></i>位誦<i></i>僧脫<i></i>靴<i></i>，赤腳<i></i>走，低頭<i></i><i></i>，雙腳<i></i>走<i></i><i></i>，<i></i>及嘴唇<i></i><i></i><i></i>際，便<i></i><i></i>朵朵雪白蓮花<i></i><i></i>，僧<i></i>皆<i></i><i></i>串念珠纏繞手掌，若<i></i><i></i>厲鬼糾纏，<i></i><i></i>被念珠散<i></i><i></i><i></i><i></i>金色光澤擊退。
念珠金光湛<i></i>，僧<i></i>寶<i></i>莊嚴，步步<i></i><i></i>蓮花。
牽引<i></i><i></i><i></i>萬怨氣衝<i></i><i></i>亡魂，跟隨<i></i><i></i><i></i><i></i>走入陰陽接壤<i></i>“鬼門<i></i>”。
最<i></i>陳<i></i>安便坐<i></i>遠處，<i></i><i></i>僧<i></i>雙手<i></i><i></i>，低頭<i></i>語。
返回京城<i></i>，陳<i></i>安<i></i><i></i>尋找<i></i><i></i>觀道觀，<i></i><i></i>陳<i></i>安<i></i><i></i>牙，準備暗<i></i><i></i>往皇宮<i></i><i></i>候，<i></i><i></i><i></i>，烈<i></i><i></i>空，陳<i></i>安<i></i><i></i><i></i>口<i></i>井旁邊，低頭望<i></i>，深<i></i>見底，幽暗無光。
陳<i></i>安看<i></i><i></i><i></i>兒。
隻<i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i>門道，便收回視<i></i>，繼續逛蕩<i></i><i></i>。
回望<i></i>眼<i></i>井，<i></i>才站<i></i><i></i>邊，似乎<i></i><i></i>清涼意思。
————
<i></i><i></i>跟
<i></i>隋供奉蔡京神<i></i>戰<i></i>，崔東山<i></i>贏<i></i><i></i><i></i><i></i>蔡<i></i>老祖宗<i></i>便宜頭銜，<i></i>山崖書院很吃香，<i></i><i></i>崔東山<i></i><i></i><i></i>皮囊，眉<i></i>紅痣，豐神俊逸，<i></i><i></i>討喜。
崔東山<i></i><i></i><i></i>書院隨意走<i></i>，身邊總<i></i>跟<i></i><i></i><i></i>名叫謝謝<i></i>貼身婢女，今<i></i><i></i><i></i><i></i>旁聽<i></i>葛老夫<i></i><i></i><i></i>堂<i></i><i></i>課程，聽<i></i><i></i>半，原<i></i>趴<i></i><i></i>邊窗台<i></i><i></i>崔東山<i></i>睡<i></i><i></i>，謝謝站<i></i><i></i>旁，<i></i>敢打攪<i></i><i></i>公<i></i><i></i>春秋<i></i>夢，害<i></i>屋<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>忍<i></i>笑，<i></i><i></i>辛苦，葛老夫<i></i>恨<i></i><i></i><i></i>戒尺打<i></i><i></i>崔東山滿頭<i></i>包，<i></i><i></i>想<i></i>連<i></i><i></i>族<i></i><i></i>遷<i></i>京城<i></i>蔡京神，老夫<i></i><i></i>忍住<i></i><i></i>憤懣，回頭<i></i><i></i><i></i>跟副山長茅<i></i>冬<i></i>道<i></i>道，<i></i>準崔東山<i></i><i></i>靠近<i></i>己<i></i>課堂。
打<i></i><i></i>激靈，像<i></i>做<i></i>噩夢，崔東山睜眼<i></i>，<i></i>半<i></i>才緩<i></i>神，<i></i>搖<i></i>擺，帶<i></i>婢女謝謝返回住處。
<i></i><i></i>謝謝<i></i><i></i>院門，崔東山脫<i></i>靴<i></i>跨<i></i>門檻，<i></i>揮<i></i>袖，霧靄升騰，最終浮<i></i><i></i><i></i>幅寶瓶洲<i></i>山河<i></i>勢圖。
崔東山<i></i>手環胸，<i></i>手捏<i></i><i></i>巴，先<i></i>站<i></i>“寶瓶洲”最北端<i></i><i></i>驪，視<i></i>往南<i></i>移，越<i></i>黃庭<i></i>、<i></i>隋疆域，停留<i></i><i></i><i></i><i></i>觀湖書院、彩衣<i></i><i></i>梳<i></i><i></i><i></i>帶，最<i></i><i></i>突<i></i>趴<i></i><i></i><i></i>，左右張望。
謝謝斜坐門檻<i></i>，<i></i>幅<i></i>洲堪輿圖幾乎占據<i></i>整<i></i>屋<i></i>，她<i></i><i></i>肯<i></i><i></i>挨罵，挨打<i></i><i></i><i></i><i></i>。
崔東山<i></i>直趴<i></i><i></i>邊，隨口問道：“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>隋<i></i>境<i></i>，廟堂江湖，山<i></i>山<i></i>，<i></i>沒<i></i><i></i><i></i>罵皇帝，<i></i><i></i>戰求饒、割<i></i>求<i></i><i></i>昏君？”
謝謝老老<i></i><i></i>回答道：“<i></i>邊<i></i><i></i>情，<i></i><i></i>知道，<i></i>書院<i></i>頭，<i></i>身<i></i>隋<i></i>夫<i></i><i></i>，隻<i></i>愁眉<i></i>展，唉聲歎氣，倒<i></i><i></i>曾聽<i></i><i></i><i></i><i></i>口謾罵。”
崔東山爬<i></i>身，笑眯眯道：“讀書<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>罵君王，隻罵奸臣、權宦、狐狸精、<i></i>戚，罵<i></i>罵<i></i>罵<i></i>娘<i></i>……<i></i><i></i><i></i>，<i></i>無絕<i></i>，敢罵皇帝<i></i>肯<i></i><i></i>，<i></i>罵<i></i><i></i><i></i>，<i></i>針見血<i></i>，很少。”
謝謝已<i></i>習慣<i></i>跟崔東山<i></i>處，敷衍道：“公<i></i><i></i>見。”
她<i></i>真敷衍，毫<i></i>掩飾<i></i><i></i><i></i>，彆<i></i><i></i><i></i>似“文妖”“老狐精”<i></i><i></i>驪<i></i>師，<i></i><i></i>李槐<i></i><i></i><i></i>長<i></i>眼<i></i>，<i></i><i></i>夠<i></i>眼看穿。
但<i></i>崔東山恰恰<i></i>此<i></i>介意。
崔東山雙手叉腰，張<i></i>嘴，猛<i></i><i></i>吸，將<i></i>幅<i></i>圖<i></i>霧靄<i></i><i></i>鯨吞入腹。
<i></i><i></i>崔東山抬<i></i>雙手，張牙舞爪，咧嘴<i></i>猛虎咆哮狀。
看<i></i>謝謝嘴角抽搐。
崔東山拍<i></i>拍袖<i></i>，洋洋<i></i><i></i>，“真<i></i>氣吞萬<i></i><i></i>虎，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>。”
侍女謝謝隻恨<i></i>己<i></i>敢翻白眼。
她轉頭望向院<i></i><i></i>牆<i></i>邊，<i></i>管<i></i>隋朝野<i></i>何暗流湧<i></i>，<i></i>座東山<i></i>書院，又<i></i><i></i><i></i>太<i></i>無<i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i>條金色絲<i></i><i></i>院<i></i>驟<i></i><i></i>至！
無聲無息，速<i></i>快若閃<i></i>。
雖<i></i>極<i></i>細微，甚至<i></i><i></i>女<i></i>細細<i></i><i></i>根青絲，<i></i><i></i><i></i><i></i>根纖纖金絲憑空<i></i><i></i><i></i>，氣候轉涼<i></i>晚秋<i></i>節，整座院<i></i><i></i>溫<i></i><i></i>隨<i></i>增<i></i>，讓<i></i><i></i><i></i>置身<i></i>炎炎夏<i></i>。
謝謝瞠目結<i></i>，根<i></i><i></i><i></i>及<i></i><i></i>。
她腦海<i></i>片空白，雖<i></i>院<i></i>氣溫灼燒，<i></i><i></i>謝謝渾身冰涼，僵硬轉頭，隻見<i></i>崔東山<i></i>眉<i></i>恰<i></i>被金色絲<i></i><i></i>穿<i></i><i></i>，向<i></i>倒<i></i>，轟<i></i>倒<i></i>。
必<i></i><i></i><i></i>位陸<i></i>神仙<i></i>刺**段！
遠處，<i></i><i></i>滄桑嗓音快意響<i></i>，“妖<i></i>亂<i></i>，死<i></i>足惜！”
更遠處，身<i></i>此<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>副山長茅<i></i>冬，怒喝道：“膽敢<i></i>書院<i></i>凶？！”
謝謝眼神呆滯，依<i></i>保持斜坐<i></i>門檻<i></i>姿勢，望<i></i><i></i><i></i>倒<i></i><i></i><i></i><i></i>白衣少<i></i>，<i></i><i></i>麼死<i></i>？
肩膀被<i></i>輕輕<i></i>拍，謝謝驀<i></i>驚醒，身<i></i>緊繃，轉頭望<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>手<i></i>掌拍<i></i>。
但<i></i>謝謝匆忙收手，<i></i>臉白<i></i>見鬼<i></i><i></i>情。
原<i></i>崔東山<i></i>站<i></i>她眼<i></i>，彎腰<i></i>她<i></i>視，<i></i>眯<i></i>眼，<i></i>手負<i></i>，<i></i>手輕輕伸<i></i>手指，<i></i>謝謝額頭<i></i><i></i><i></i>，推<i></i>她倒入屋<i></i>，但<i></i>玄妙<i></i>處，<i></i><i></i>謝謝<i></i>身軀已<i></i><i></i>仰倒<i></i><i></i>板<i></i>，縹緲魂魄卻留<i></i><i></i>原<i></i>，被崔東山<i></i>蠻橫秘術，強<i></i>身魂<i></i>離，絲絲縷縷，<i></i><i></i>住陽氣摧折<i></i>魂魄，馬<i></i><i></i><i></i>消散。
崔東山打<i></i><i></i>謝謝<i></i>魂魄，最終<i></i>她<i></i>某座氣府<i></i><i></i><i></i>異<i></i>，笑<i></i><i></i><i></i><i></i>句“跟<i></i>捉迷藏，嫩<i></i><i></i>吧”，隻見<i></i><i></i>棋士雙指撚<i></i>，<i></i>謝謝魂魄<i></i><i></i>抓取<i></i><i></i>粒墨綠色<i></i>光<i></i>，將<i></i><i></i>指縫<i></i>隨意捏爆，<i></i>魄被神魂牽引，已<i></i>失<i></i>感知<i></i><i></i>具嬌軀，<i></i>砧板<i></i><i></i>魚，<i></i>勁蹦跳<i></i><i></i><i></i>。
崔東山<i></i>巴掌打<i></i>謝謝魂魄<i></i>“臉<i></i>”，笑罵道：“<i></i><i></i><i></i>足敗<i></i><i></i>餘<i></i>玩意兒，滾回<i></i>。”