《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第74章 狼<i></i><i></i>區11
陳鐵做<i></i>飯菜<i></i><i></i>候，林清音剛<i></i>回<i></i>，看<i></i>陳鐵居<i></i>做<i></i>八菜<i></i>湯，忍<i></i>住驚訝<i></i>張<i></i><i></i><i></i>嘴。
雖<i></i>詫異，但<i></i>此豐盛<i></i><i></i>餐，<i></i>且，陳鐵做<i></i>飯菜，<i></i><i></i>此<i></i>吃，令<i></i>她，<i></i>忍<i></i>住吃<i></i><i></i>半碗飯。
<i></i><i></i>，沒<i></i>意<i></i><i></i>，吃飽飯<i></i><i></i><i></i><i></i>鐘，她<i></i>『迷』『迷』糊糊<i></i>暈<i></i><i></i><i></i>，陳鐵<i></i>話<i></i><i></i>，第<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>她抱回<i></i>房<i></i>。
脫衣服，紮針，<i></i><i></i>替她穿<i></i>衣服，整<i></i><i></i>程，愣<i></i>隻花<i></i><i></i><i></i>五<i></i>鐘。
“紮<i></i><i></i>次針，至少，<i></i><i></i>保證<i></i>笨女<i></i>，很長<i></i>段<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>危險<i></i>。”
陳鐵<i></i><i></i>鬆<i></i>口氣，<i></i>久，<i></i><i></i>陪林樂苑<i></i><i></i>，<i></i><i></i>知道<i></i><i></i>少<i></i>才<i></i>回<i></i>，替林清音紮<i></i><i></i>次針，<i></i><i></i><i></i>放<i></i>很<i></i>。
“<i></i>已<i></i><i></i><i></i>瞬<i></i>紮<i></i><i></i><i></i><i></i>針，卻依<i></i>隻<i></i>暫<i></i>緩解清音<i></i>臟<i></i>惡<i></i>，看<i></i><i></i>努<i></i>修煉<i></i>。”
陳鐵<i></i><i></i><i></i>語，林清音<i></i>病情，終究<i></i>讓<i></i>感<i></i><i></i>壓<i></i>。
<i></i><i></i>林清音<i></i>房<i></i>，陳鐵立即走回<i></i><i></i>己<i></i>房<i></i>，盤坐<i></i>床<i></i>，準備修煉。
<i></i>努<i></i>，恐怕，未<i></i>某<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>清音<i></i>病情再<i></i>無<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i>結果。
<i></i><i></i>，<i></i>沒<i></i><i></i><i></i>始修煉，門鈴聲卻又響<i></i><i></i><i></i>。
“見鬼，<i></i><i></i><i></i>晚<i></i><i></i>，誰又<i></i><i></i>？”陳鐵頗<i></i><i></i>耐煩<i></i><i></i>樓<i></i>門。
隻<i></i>，見<i></i>門<i></i><i></i><i></i>，卻讓<i></i>皺<i></i><i></i>眉，很意<i></i>。
門<i></i>，站<i></i><i></i>道俏麗<i></i>身影，<i></i>襲黑『色』<i></i>連衣裙，將她<i></i>肌膚襯托<i></i>異常光潔白嫩，<i></i>雙修長筆直<i></i>腿，尤<i></i>吸<i></i>眼球。
<i></i>道俏麗<i></i>身影，確<i></i>很漂亮，但<i></i>，陳鐵<i></i>待見<i></i><i></i>女<i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i>女<i></i>叫阮笑笑。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>乾什麼？”陳鐵<i></i>耐煩<i></i><i></i>道。
阮笑笑凝視<i></i>陳鐵<i></i>臉，<i></i><i></i><i></i>兒，才<i></i>道:“陪<i></i><i></i>喝酒。”
陳鐵頓<i></i>瞪<i></i><i></i>眼，<i></i>跟<i></i>很熟麼<i></i><i></i>陪<i></i><i></i>喝酒？
“沒空搭<i></i><i></i>。”陳鐵乾脆利落<i></i><i></i>道。
<i></i><i></i>，準備<i></i>門。
“江<i></i><i></i><i></i>，向<i></i>爸提<i></i>聯姻，<i></i>爸<i></i>意<i></i>，<i></i><i></i>月<i></i>，<i></i><i></i>嫁給江<i></i>才。”阮笑笑突<i></i><i></i>道。
陳鐵忍<i></i>住<i></i>怔，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>絲古怪，看<i></i>阮笑笑，忍<i></i>住問道:“<i></i>沒跟<i></i>爸<i></i>，江<i></i>才想侮辱<i></i><i></i><i></i>？否則，<i></i>爸怎麼<i></i><i></i><i></i>答<i></i>江<i></i>聯煙<i></i><i></i>求？”
阮笑笑搖頭，臉
<i></i>，突<i></i><i></i><i></i><i></i>悲涼，<i></i>道:“彆<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，陪<i></i><i></i>喝酒，<i></i><i></i><i></i><i></i>憐<i></i>。”
陳鐵無語，<i></i><i></i><i></i><i></i>嫁給江<i></i>才嗎，<i></i>怎麼<i></i><i></i>憐<i></i>，門登戶<i></i>，挺<i></i>。
<i></i><i></i>，想想，江<i></i>才給阮笑笑<i></i><i></i>『藥』，想<i></i>圖謀<i></i>軌，雖<i></i>沒<i></i>逞，但<i></i><i></i>，阮笑笑卻<i></i><i></i>嫁給江<i></i>才，似乎，確<i></i><i></i><i></i>怎麼值<i></i><i></i>興<i></i><i></i>。
<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>什麼<i></i>？
“<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>憐，<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>無<i></i>。”陳鐵依<i></i>拒絕道。
阮笑笑淒婉<i></i>笑<i></i>笑，<i></i>道:“<i></i>想找<i></i><i></i>聊聊<i></i>已，但每<i></i>認識<i></i>朋友，卻<i></i><i></i>祝福<i></i>，嗬嗬，似乎，隻<i></i><i></i>，知道<i></i><i></i>痛苦，陪<i></i>喝酒，<i></i><i></i>麼難嗎，求<i></i><i></i>，<i></i>隻想找<i></i><i></i>，陪<i></i>聊聊<i></i>。”
陳鐵頓<i></i><i></i><i></i><i></i>忍<i></i>拒絕，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>女<i></i>，<i></i>真<i></i><i></i><i></i><i></i>憐，嫁誰<i></i><i></i>，卻<i></i>嫁給江<i></i>才，嗯，世<i></i>無常啊。
“<i></i>吧，看<i></i><i></i><i></i>幅<i></i>死<i></i>活<i></i>份<i></i>，給<i></i>千，<i></i>陪<i></i>喝酒。”陳鐵『<i></i>』<i></i><i></i>巴考慮<i></i>很久，<i></i>道。
阮笑笑<i></i>臉『色』微微<i></i>滯，<i></i><i></i>無語，何<i></i>，她阮笑笑想找<i></i><i></i>聊<i></i>，<i></i><i></i>給錢<i></i>？
<i></i><i></i>，她卻沒<i></i>猶豫，<i></i>手袋<i></i>，拿<i></i><i></i><i></i>千塊錢，遞給<i></i>陳鐵。
接<i></i>錢，認真<i></i><i></i><i></i>遍，確認<i></i><i></i>千，陳鐵咧嘴笑<i></i>，將錢放<i></i>口袋，看<i></i>阮笑笑，<i></i>道:“看<i></i>錢份<i></i>，<i></i><i></i>陪<i></i>半<i></i><i></i><i></i>吧，<i></i>哪兒，<i></i><i></i>。”
“<i></i>千塊錢，<i></i>半<i></i><i></i><i></i>？”阮笑笑<i></i><i></i>傻眼，她突<i></i><i></i>覺，<i></i><i></i>，<i></i>做『奸』商<i></i>潛質。
陳鐵<i></i><i></i>頭，<i></i>道:“<i></i>啊，<i></i>千塊錢半<i></i><i></i>，<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>嫌貴，<i></i><i></i>錢退給<i></i>，<i></i><i></i>，隻<i></i>退<i></i>半，<i></i>跟<i></i><i></i><i></i><i></i>麼<i></i>話，收<i></i><i></i>千，很<i></i>該吧。”
阮笑笑<i></i><i></i>話<i></i>，<i></i><i></i>，默默又掏<i></i><i></i><i></i>千塊錢，交給陳鐵。
“先聊<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧，陪<i></i><i></i>喝酒。”
…………
離彆墅<i></i>遠，<i></i><i></i>酒吧<i></i>包<i></i><i></i>，陳鐵坐<i></i>沙<i></i><i></i>，默默<i></i>看<i></i>阮笑笑，<i></i>停<i></i>喝酒，<i></i>架勢，<i></i>
<i></i>喝死<i></i>節奏。
<i></i><i></i><i></i>懶<i></i>管，收錢辦<i></i>，但<i></i>必<i></i>嘴，阮笑笑<i></i>喝，<i></i><i></i>喝唄。
舉<i></i>酒杯，陳鐵慢慢喝<i></i><i></i>口酒，<i></i>酒<i></i><i></i>錯，阮笑笑舍<i></i>花錢，據<i></i>喝<i></i><i></i>瓶酒，值五<i></i>萬。
<i></i><i></i>喝<i></i>口，陳鐵感覺<i></i><i></i><i></i><i></i>己。
“再給<i></i>拿<i></i>瓶酒，<i></i>最<i></i><i></i>。”阮笑笑已<i></i><i></i><i></i>醉意<i></i>，卻仍<i></i>，<i></i>陳鐵<i></i>道。