<i></i><i></i><i></i>想<i></i><i></i>。
易淩塵聽她沉默，思慮片刻，道：“今晚吃飯<i></i><i></i>候，媽<i></i>給<i></i>琛安排<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知道嗎？”
夏<i></i>檬呼吸<i></i>頓，沒想<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>提<i></i><i></i><i></i>話題。
“哦，<i></i>晚<i></i><i></i><i></i>陪<i></i><i></i><i></i>候<i></i>提<i></i><i></i>嘴，怎麼<i></i>？”夏<i></i>檬看似<i></i>怎麼<i></i>意<i></i>問道。
“<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>哭<i></i>求<i></i>，讓<i></i>給<i></i>介紹女朋友，<i></i><i></i><i></i><i></i>找<i></i>伸冤。”
“<i></i>讓<i></i>介紹，<i></i><i></i><i></i>介紹唄，乾嘛找<i></i>伸冤？”
“<i></i>琛<i></i>女朋友<i></i><i></i>找。”易淩塵緩聲<i></i>道：“<i></i>眼光<i></i>。”