《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第101章 失落雪山04
窗<i></i><i></i>熾神轉<i></i>身。
透明橋望向牧蘇：“<i></i>陪<i></i><i></i>吧。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>威懾<i></i>群<i></i><i></i>，讓<i></i><i></i><i></i>敢<i></i>手。”
“冇問題。”牧蘇<i></i>身<i></i>往門口走。
“<i></i><i></i><i></i>。”透明橋叫住牧蘇，<i></i>幾<i></i><i></i>忍直視指<i></i><i></i>光<i></i><i></i><i></i>半身：“先<i></i>衣服穿<i></i>。”
……
<i></i>樓走廊，<i></i><i></i>並肩<i></i><i></i>。
熾神身<i></i>停<i></i>教室門<i></i>，並未<i></i><i></i>。<i></i><i></i>拿<i></i>口袋<i></i><i></i><i></i>隻替身娃娃交給牧蘇。
牧蘇眯眼：“做什麼？<i></i>賄賂<i></i>？”
昏暗<i></i>，熾神凝視<i></i><i></i>：“<i></i>看<i></i><i></i><i></i>，<i></i>果<i></i><i></i>副<i></i>隻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>通<i></i><i></i>話，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。<i></i>沒<i></i>信<i></i><i></i>順利完<i></i>夢境，<i></i><i></i><i></i>將希望留<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。”
<i></i><i></i><i></i><i></i>煽情<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>完<i></i><i></i><i></i>牧蘇<i></i><i></i><i></i>，推門<i></i>入。
玩具熊弗萊迪想<i></i>衝<i></i><i></i>，被牧蘇瞪<i></i>回<i></i>。<i></i>醜想<i></i><i></i>身，被牧蘇挽袖<i></i><i></i><i></i><i></i>嚇<i></i>回<i></i>。
熾神順利走<i></i>講台，望向門口<i></i>牧蘇：“<i></i>回<i></i>吧。”
牧蘇<i></i>頭，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>緊<i></i><i></i>做：“<i></i>拿<i></i>東西<i></i>，<i></i><i></i><i></i>此<i></i>，<i></i><i></i>走<i></i>。”
<i></i>完揣<i></i>替身娃娃順手<i></i><i></i>門。
<i></i>路<i></i>樓，牧蘇<i></i><i></i>嘀咕：“<i></i>般角色乾<i></i><i></i><i></i><i></i>八<i></i><i></i><i></i>領便<i></i><i></i>。”
做某件<i></i><i></i>交代<i></i><i></i>僅次<i></i>：<i></i>群<i></i><i></i>選擇單獨<i></i><i></i>；給<i></i><i></i><i></i>看<i></i>己老婆孩<i></i><i></i>照片；偷聽<i></i>腳邊放<i></i><i></i><i></i><i></i>聲響<i></i>東西。位列<i></i><i></i>flag<i></i><i></i>。
<i></i>校舍門，沐浴陽光<i></i>。牧蘇微眯<i></i>眼，仰頭看<i></i>眼<i></i>空破洞傾灑<i></i><i></i>金色光束<i></i>周邊陰雲，邁步<i></i><i></i>台階，轉向校舍<i></i><i></i>，位<i></i>樹林<i></i>圍<i></i><i></i>潭。
<i></i>付<i></i>群<i></i><i></i><i></i><i></i>罰<i></i>沒<i></i><i></i>。<i></i>需<i></i><i></i><i></i>教鞭。
柳枝<i></i>最<i></i><i></i>選擇，<i></i><i></i><i></i>東西隻<i></i><i></i>潭邊<i></i><i></i><i></i>麼幾棵。
樹海蕩<i></i>漣漪，幽靜<i></i>潭風吹<i></i><i></i>波瀾。幾棵低矮柳樹歪斜栽<i></i>潭邊，隨風吹拂，枝條擺<i></i>。
牧蘇湊<i></i><i></i>，折<i></i><i></i>根柳條，揮舞<i></i><i></i>見軟硬<i></i><i></i><i></i><i></i>抽<i></i><i></i><i></i>東西，便<i></i>再禍禍<i></i><i></i>柳枝，站<i></i>原<i></i>剝<i></i><i></i>皮。
手<i></i><i></i>停，眼睛亂轉。<i></i><i></i><i></i>，剝掉<i></i>半<i></i>牧蘇便將目光**<i></i><i></i>潭<i></i>。
深潭<i></i>見底，鳥叫蟲鳴皆無。死氣沉沉，怕<i></i><i></i><i></i>連活<i></i><i></i>沒。<i></i>聽<i></i>叫靜謐，難聽<i></i>叫詭異。
<i></i><i></i><i></i><i></i>，潭<i></i><i></i>灘頭<i></i>般漂<i></i><i></i><i></i><i></i>黑色
血償，<i></i><i></i>給<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>教訓<i></i>。”低沉<i></i>令聞香卡蓮芳<i></i>直跳聲<i></i>傳<i></i>，<i></i>道身影轉身邁步。