《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第130章 創世<i></i>船04
<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>麼<i></i><i></i><i></i>情誰<i></i><i></i><i></i>跑<i></i><i></i>胡亂<i></i>，<i></i><i></i>陳氏<i></i><i></i><i></i>頭<i></i>給<i></i>己<i></i><i></i><i></i><i></i>鎖，<i></i><i></i>錢<i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i>份呢，誰<i></i><i></i><i></i><i></i>誰<i></i>傻<i></i>。
“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吧，堵住<i></i>己<i></i>嘴。”王氏<i></i><i></i><i></i>兒媳婦攆<i></i><i></i><i></i>，她<i></i>己則<i></i><i></i><i></i>走<i></i>轉身抱<i></i>桌<i></i><i></i><i></i>銀<i></i>恨<i></i><i></i>揉<i></i>骨頭<i></i>。
<i></i>輩<i></i>沒<i></i>見<i></i><i></i>麼<i></i><i></i>錢呢，居<i></i><i></i>孫女幾張<i></i><i></i><i></i>圖紙換回<i></i><i></i>。
她詳細問<i></i><i></i>情<i></i><i></i><i></i>，<i></i>才知道<i></i>爺倆<i></i><i></i><i></i><i></i>路順風順<i></i><i></i>，<i></i><i></i>聽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>歹意，<i></i><i></i><i></i><i></i>怕，沒<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>銀<i></i>再丟<i></i><i></i>命，掙錢太<i></i>容易<i></i>。
她拿<i></i><i></i><i></i>銀<i></i>給<i></i>兒<i></i>，總<i></i><i></i>讓老<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>怨言，畢竟<i></i>孫女<i></i><i></i><i></i>，該給<i></i><i></i><i></i><i></i>給，<i></i><i></i>王氏<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
<i></i><i></i>銀<i></i><i></i><i></i>少<i></i>，五<i></i><i></i>銀<i></i><i></i><i></i>錢<i></i>財<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>輕飄飄<i></i><i></i>字，想<i></i><i></i>敢想<i></i>己<i></i>擁<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>銀<i></i>握<i></i>手<i></i>卻<i></i>沉甸甸<i></i>，<i></i>屬<i></i><i></i>己<i></i>錢。
錢<i></i>財揣<i></i>錢回<i></i>屋<i></i><i></i>錢交給<i></i>吳氏，吳氏今<i></i>看丈夫順眼極<i></i>，怎麼看怎麼<i></i>，<i></i><i></i>又<i></i>端茶又<i></i>送<i></i>，殷勤<i></i><i></i><i></i><i></i>，讓錢<i></i>財<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>。
“<i></i>彆忙<i></i>，孩<i></i>哪兒<i></i><i></i>？”
“<i></i><i></i>領<i></i>七金<i></i><i></i>遛彎兒<i></i>，<i></i>金<i></i>睡覺呢。”
錢<i></i>財<i></i>轉頭，謔，<i></i><i></i><i></i>兒<i></i>肚皮朝<i></i>睡<i></i><i></i>香呢。
錢<i></i><i></i><i></i><i></i>沒<i></i>辦<i></i>，錢七金<i></i><i></i><i></i>錢珍珍<i></i><i></i>尾巴，<i></i><i></i>錢珍珍<i></i><i></i>刺繡<i></i><i></i>，她<i></i>又變<i></i><i></i>錢<i></i><i></i><i></i><i></i>尾巴，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>根<i></i>尾巴，錢<i></i><i></i><i></i>沒辦<i></i><i></i>己窩<i></i><i></i><i></i>，隻<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>拉<i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i>玩耍，<i></i><i></i><i></i>幫<i></i><i></i>看孩<i></i><i></i>，<i></i><i></i>她<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>沒<i></i>回<i></i>呢。
琢磨<i></i>快<i></i>吃午飯<i></i><i></i><i></i><i></i>，她<i></i>才拉<i></i>錢七金<i></i>手往<i></i><i></i>走<i></i>。
回<i></i><i></i>看<i></i>己爹回<i></i><i></i>，她<i></i>興<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>她<i></i><i></i>耐<i></i>住<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吃<i></i>午飯，<i></i>才問<i></i><i></i>情<i></i><i></i><i></i>。
錢<i></i>財<i></i><i></i>才<i></i>空<i></i><i></i>省城<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>件跟娘<i></i><i></i>講<i></i><i></i>通。