<i></i><i></i>該<i></i>流觴林彈琴<i></i>畫，向曲<i></i>閣<i></i>嬌客<i></i>儘情展<i></i><i></i><i></i>才華<i></i>俊秀公<i></i><i></i>，居<i></i><i></i><i></i>駙馬<i></i>引領<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>馬場。
<i></i><i></i>幾雙瞪<i></i>瞪圓<i></i><i></i>似黑珍珠<i></i>般<i></i><i></i>眼珠<i></i>，錯<i></i><i></i>錯<i></i>黏<i></i><i></i><i></i>襲紅色<i></i>矯健身影<i></i>，看<i></i><i></i><i></i><i></i>毫<i></i>減速<i></i>情況<i></i>，禦馬飛躍<i></i>木頭搭建<i></i>障礙<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>脫口<i></i><i></i><i></i>叫<i></i>聲，響<i></i>驚雷。
原<i></i>沉浸<i></i>風聲<i></i>忘<i></i>快感<i></i><i></i>劉怡寒，瞬<i></i>被<i></i><i></i><i></i>靜鬨<i></i>清醒<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>連忙勒停胯<i></i>駿馬。
偏偏<i></i>馬<i></i>被<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>聲音驚住<i></i>，<i></i><i></i>劉怡寒毫無預兆<i></i>緊急勒停，<i></i>瞬<i></i><i></i>立<i></i><i></i><i></i>，甚至<i></i>踮<i></i><i></i>隻<i></i>蹄，往<i></i>退<i></i>幾步，仿佛隨<i></i><i></i><i></i>往<i></i>仰倒<i></i><i></i>。