《<i></i><i></i><i></i><i></i>規則怪談[無限]》最<i></i>章節 第162章 逃離研究<i></i>07
<i></i>舟搖<i></i>溜<i></i>跑，<i></i>山明<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>院<i></i><i></i>擠滿<i></i>聞訊趕<i></i><i></i>鄰居百<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>拉架<i></i>，更<i></i><i></i><i></i><i></i>湊熱鬨。
“<i></i>讓<i></i>讓，讓<i></i>讓，搖搖<i></i><i></i>。”
<i></i><i></i>聽<i></i><i></i>搖搖，紛紛讓<i></i><i></i>條路。
“<i></i><i></i><i></i>候<i></i>，<i></i><i></i>臉找<i></i><i></i>搖搖。”
“<i></i><i></i>，”<i></i><i></i>拉住<i></i>舟搖，“咱<i></i>管，管<i></i>呢。”
話音未落，隻見山明<i></i>屋<i></i>跑<i></i><i></i>，<i></i><i></i>怕周圍<i></i>聽見，隻<i></i>道：“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>媽按<i></i>住<i></i>，今<i></i>非<i></i><i></i>跟<i></i>爸決<i></i>死戰。”
<i></i>舟搖<i></i><i></i>頭，<i></i>路叔叔嬸嬸<i></i>喊<i></i>遍，鑽<i></i>屋<i></i>。
<i></i><i></i>門，冷氣<i></i>足，隻冰<i></i>她渾身<i></i>抖。
山明<i></i>弟弟山<i></i><i></i>摟抱<i></i><i></i>媽媽<i></i>腰，<i></i>歹按<i></i>沙<i></i><i></i>，翠蘭嘴<i></i><i></i><i></i>罵<i></i>，“<i></i><i></i><i></i><i></i>臉<i></i>東西，<i></i>什麼<i></i>候<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>老<i></i><i></i>，兒<i></i>結婚<i></i><i></i>管<i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>今<i></i>非殺<i></i><i></i>！”
<i></i>舟搖跟山<i></i>眼神<i></i>交彙，<i></i>屋<i></i>環視<i></i>周，終<i></i><i></i><i></i>屋床角落<i></i>縫隙<i></i>找<i></i><i></i>山明爸。
“叔？”她繞<i></i>床圍走<i></i><i></i>爸旁邊坐<i></i>，“咋又打<i></i><i></i><i></i>？”
山明爸聽見<i></i><i></i>舟搖<i></i>聲音，<i></i>才抬<i></i>頭，激<i></i><i></i><i></i>，“搖搖啊，<i></i><i></i>算<i></i><i></i>。”
山明爸<i></i>五<i></i><i></i><i></i>跟<i></i><i></i><i></i>輩講，<i></i>己<i></i>媳婦吵架<i></i><i></i><i></i>，眼神真摯，言辭懇切，跟<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>異，無非<i></i><i></i>捕風捉影<i></i><i></i>兒。
<i></i>深深歎口氣，抓<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>剩無幾<i></i>頭<i></i>，眼神<i></i>透露<i></i>深深<i></i>無奈，“山明馬<i></i><i></i>結婚，<i></i><i></i>節眼兒<i></i><i></i>真<i></i>想跟她計較，<i></i>她倒<i></i>，竟覺<i></i><i></i><i></i>虛。再<i></i>麼鬨<i></i><i></i>，<i></i>看啊，直接<i></i><i></i><i></i>班<i></i>，<i></i><i></i><i></i>糗<i></i><i></i><i></i>喝西北風吧！”
<i></i><i></i>喝西北風，<i></i>朝<i></i>客廳仰<i></i>脖<i></i><i></i><i></i>。
話音未落，客廳沙<i></i><i></i><i></i>女<i></i>再<i></i>次<i></i><i></i>。
“喝西北風？”翠蘭掙紮<i></i>想<i></i><i></i>屋<i></i>質問，怎奈兒<i></i><i></i>緊緊抱住她，她無<i></i><i></i>逞，“喝<i></i>喝，又<i></i><i></i>沒喝<i></i>！<i></i>告訴<i></i><i></i>王八蛋，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>倆孩<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>資<i></i>比<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i>算<i></i>屁！”
<i></i>舟搖揉揉腦門兒，安<i></i><i></i>，“叔，<i></i>知道情況<i></i>，您先彆吭聲，<i></i><i></i>勸勸嬸<i></i>。”
她掩<i></i>門，<i></i><i></i>沙<i></i><i></i>，示意<i></i>倆兒<i></i>讓<i></i><i></i>，坐<i></i>翠蘭跟<i></i>，拉<i></i>她<i></i>手，“嬸<i></i>，<i></i>又<i></i>怎麼<i></i>？”
翠蘭氣歸氣，但<i></i>看<i></i><i></i>舟搖<i></i><i></i>刻，<i></i><i></i><i></i>靜<i></i><i></i>，“搖
搖啊，又讓<i></i>看笑話<i></i>。”
<i></i><i></i>便嗚嗚哭<i></i><i></i>。
村<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>吃飽<i></i>撐<i></i>，<i></i>麼<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>錢撐<i></i><i></i><i></i>什麼？
<i></i><i></i>窮<i></i>吵架，<i></i>錢<i></i><i></i><i></i>吵架。<i></i><i></i>村<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>願<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>吵架。
<i></i>舟搖早<i></i>很<i></i><i></i><i></i><i></i>看<i></i><i></i><i></i>，山明媽<i></i>常吵架<i></i><i></i>想引<i></i><i></i>爸<i></i>注意，<i></i>偏偏山明爸<i></i><i></i><i></i>喜歡文藝範兒<i></i><i></i>，<i></i>倆根<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>頻道<i></i>，<i></i><i></i>山明爸每<i></i><i></i>忙<i></i>賺錢，假裝無暇顧及。
<i></i>越<i></i><i></i>注意她，她<i></i>越<i></i>變<i></i><i></i>兒<i></i>找茬。
<i></i><i></i>，村<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，翠蘭精神<i></i>問題。
更<i></i>命<i></i><i></i>，山明爸<i></i><i></i>麼認<i></i>。
<i></i>舟搖拉<i></i>翠蘭<i></i>手，抹掉她<i></i>眼淚，“嬸兒，<i></i><i></i>倆月<i></i><i></i>婆婆<i></i>，<i></i><i></i>做什麼呀？”她環顧客廳<i></i>裝飾，彩帶貼紙粘<i></i><i></i>層又<i></i>層，隆<i></i>又喜慶，“呀，<i></i>誰弄<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>番功夫吧，<i></i>真<i></i>看。”
翠蘭聽<i></i>彆<i></i><i></i>讚許，無限委屈湧<i></i><i></i>頭，<i></i><i></i><i></i><i></i>啜泣便<i></i><i></i>哭嚎，“<i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>知道<i></i><i></i>辛苦。”
局勢<i></i><i></i><i></i>控<i></i>，周山明騰<i></i>空<i></i>院<i></i><i></i>看熱鬨<i></i><i></i>遣散，掩<i></i>門。
鄉<i></i><i></i>議論<i></i>回<i></i><i></i>。
“<i></i><i></i>娶彆<i></i><i></i>，<i></i><i></i>意思叫<i></i><i></i>搖搖<i></i>勸架。”
“<i></i><i></i><i></i>嘛，話<i></i>回<i></i>，搖搖<i></i>孩<i></i><i></i>傻，<i></i><i></i>情況<i></i><i></i>。”
“<i></i><i></i>叫憨憨呢嘛，哈哈哈。”
“<i></i><i></i><i></i>嘛，<i></i>閨女<i></i><i></i>放<i></i><i></i>呀，<i></i><i></i>誰<i></i>做<i></i><i></i><i></i>步，聽<i></i>呀，<i></i>想給<i></i><i></i>山明<i></i>伴娘呢，<i></i><i></i><i></i>笑<i></i><i></i>笑。”
周山明站<i></i>門樓底<i></i>聽<i></i>，陰沉<i></i>臉，見山<i></i>走<i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>踢<i></i><i></i>腳，“又<i></i><i></i>兒，叫<i></i>搖搖姐乾什麼！”
周山<i></i>知道<i></i>哥<i></i>擔<i></i>什麼，<i></i>話<i></i><i></i>讓<i></i><i></i>打<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i>完<i></i>慌<i></i>，<i></i><i></i>爸媽再像<i></i><i></i>次<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>東西砸<i></i>稀巴爛，倆月<i></i>哥哥<i></i>婚禮怕<i></i><i></i>黃。
屋<i></i>，<i></i>舟搖<i></i>山明爸喊<i></i>，隔<i></i>桌<i></i>坐，<i></i><i></i>沉默<i></i><i></i>兒。
“叔，嬸兒，咱<i></i>彆鬨<i></i>，消停<i></i>兒<i></i><i></i>？”她<i></i>倒<i></i><i></i>杯<i></i>遞給翠蘭，又<i></i>倒<i></i>杯，“<i></i><i></i>，<i></i><i></i>陣兒<i></i>聽<i></i>媽<i></i>呢，<i></i><i></i><i></i>倆<i></i>算<i></i>咱<i></i>村<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>戀<i></i>，<i></i>剛知道，<i></i>想<i></i><i></i><i></i>口<i></i><i></i>挺先<i></i>。”
翠蘭拉<i></i>臉，抬頭快速瞄<i></i>眼山明爸。
山明爸低<i></i>頭，提及往<i></i>，<i></i><i></i><i></i>歎口氣。
“<i></i>歎什麼氣？”翠蘭剛剛順<i></i><i></i><i></i>**<i></i><i></i><i></i>又炸立<i></i><i></i>，“娶<i></i><i></i><i></i>悔<i></i><i></i><i></i>
<i></i>？<i></i>悔<i></i>晚<i></i>！”
她越<i></i>越激<i></i>，<i></i>禁又哭<i></i><i></i>，“<i></i><i></i>初，真<i></i>瞎<i></i>眼……”
<i></i>舟搖<i></i>看局勢<i></i><i></i><i></i>，趕緊<i></i>茶幾底<i></i>踢<i></i>踢山明爸，<i></i><i></i>眼色。
山明爸放<i></i><i></i>杯，眼眶通紅，<i></i>身坐<i></i>翠蘭身邊<i></i>，“媳婦兒，媳婦兒？”見她掙紮，便索<i></i><i></i><i></i>將她抱住，“<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>啊翠蘭，<i></i><i></i><i></i>......讓<i></i>受委屈<i></i>。”
原<i></i>快<i></i>**<i></i>翠蘭，<i></i>被抱住<i></i><i></i><i></i>刻，頓<i></i>安靜<i></i><i></i>，又聽<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>伏<i></i><i></i>己丈夫肩<i></i>哭<i></i>梨花帶雨。
翠蘭<i></i>“瘋症”<i></i><i></i>很<i></i>解決，<i></i>隻<i></i>給她<i></i><i></i>懷抱，<i></i>勁兒抱<i></i>她彆管她樂<i></i>樂意，<i></i><i></i>兒<i></i><i></i><i></i>。<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>舟搖教<i></i>山明爸許<i></i>遍，奈何<i></i>遇狀況，<i></i>總<i></i>拉<i></i><i></i>臉<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>舟搖<i></i><i></i>己母<i></i>香梅身<i></i>總結<i></i><i></i>驗，<i></i><i></i>她<i></i><i></i>竟適<i></i><i></i>每<i></i><i></i>吵架<i></i>夫妻。隻<i></i>周<i></i>村<i></i>“翠蘭<i></i>”“香梅<i></i>”<i></i>己<i></i>沒<i></i>意識<i></i><i></i><i></i><i></i>，更彆<i></i>“山明爸<i></i>”<i></i>。
<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i>永遠<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>矯情，男<i></i>覺<i></i>難<i></i>情，女<i></i>更<i></i>覺<i></i><i></i><i></i>病。
此<i></i>此刻，山明爸衡<i></i><i></i>利弊<i></i>終<i></i><i></i>再覺<i></i>難<i></i>情，倆<i></i><i></i>昏暗<i></i>燈光映襯<i></i>，<i></i>互依偎<i></i>，<i></i><i></i><i></i><i></i><i></i>己<i></i><i></i><i></i>，<i></i><i></i><i></i>又嗤嗤笑<i></i><i></i>
<i></i>舟搖貓<i></i>腰悄悄退<i></i>門<i></i>。
山明<i></i>立<i></i>院<i></i><i></i>抽煙，“<i></i><i></i>？”